Evy

Evy is vreselijk knorrig en haar eetlust wordt steeds minder, ook eet ze haar eten de 1e keer niet op en gaat ze het bewaken. Dit is het verhaal van een Cocker Spaniël, 10 jaar oud genaamd Evy.

Als ik contact maak met Evy dondert ze zowat over me heen, levensgroot komt ze in beeld maar wat me meteen opvalt, is de vermoeidheid die ze uitstraalt. Ik leg haar uit wat ik kom doen en Evy zegt dan al meteen dat haar persoon erg zenuwachtig is, ze maakt zich zorgen om Evy maar eigenlijk is het andersom.

Ik vraag of Evy een rustige plek wil opzoeken waar we ongestoord kunnen praten, ze gaat dan in haar mand liggen en is dan ook op normale grote. Zodra het goed voelt begin ik het gesprek. Ik vraag als 1e waarom ze zo moe is en Evy antwoordt met, “ik kan er niet aan voldoen, ik probeer het wel maar het is te zwaar voor mij”. Ik weet waar Evy het over heeft maar ik wil het graag van haar horen of zien.

Ze geeft me een beeld van 4 mensen, 2 volwassenen, 2 kinderen en Evy zelf die ervoor zit. Een mooi beeld maar ik weet dat dit niet klopt omdat het gezin al een tijdje uit elkaar is. Het gezin bestaat nu uit 1 volwassene en 2 kinderen. Ik vraag aan Evy waar haar plek nu is in dit nieuwe plaatje en Evy staat levensgroot achter de personen. Dan gaat ze rondjes om de personen lopen alsof ze een kudde bij elkaar wil houden.

Evy heeft de taak van leider op zich genomen maar geeft nu aan dat ze dat helemaal niet wil. Als ik aan haar vraag wat ze dan wel wil dan zie ik een vrolijke speelse hond die gewoon hond kan zijn.
Ze heeft het geprobeerd, ze heeft zich gedragen als leider maar haar groep begrijpt haar niet, elke keer als zij het duidelijk wilde maken kwamen zij met hun mensendingen en lukte het niet. Ze gaf dit ook aan met het bewaken van haar eten. Ze vindt dat ze dat moet doen omdat er nu geen leider is oftewel, de persoon voldoet daar niet aan. “Weet je wel hoe moeilijk het is om mensen op te voeden!”. Ja, ik kon me het vanuit haar standpunt goed voorstellen.

Ik heb Evy uitgelegd over de scheiding en dat het vooral iets tussen de mensen is, dat ik dit, het gesprek met haar, zou bespreken met haar persoon en dat zij de taak van haar zou overnemen. Ik bedank Evy voor haar goede zorgen om dit gezin maar dat het vanaf nu weer een leider heeft, een mensenleider. Evy zou dan gewoon weer hond kunnen zijn.

Als ik later met de persoon in gesprek ben, ligt Evy nog steeds heel ontspannen in haar mand te slapen, ze heeft niet eens gereageerd op de deurbel. De persoon krijgt de opdracht om Evy zelf te vertellen dat ze begrijpt waarom ze zich zo gedraagt maar dat zij het nu overneemt. Ik leg ook uit dat als jezelf goed in je kracht staat dan straal je dat uit en kan een dier op je vertrouwen.

<< Terug